Područje opštine Žabalj naseljeno je u kontinuitetu od mlađeg kamenog doba do danas. O tome svedoče brojni kompleksi locirani uglavnom na visokim terasama stare obale Tise, Jegričke i Male bare. Jedni kraj drugih nalaze se ostaci naselja iz neolita, bronzanog i gvozdenog doba, nekropole Kelta, poluzemunice Sarmata i silosi Slovena (brojan i bogat materijal prikupljen ovde čuva se u muzeju Vojvodine).

Vredne pomena su kolekcija srebrnog novca iz Gospođinaca, kolekcija srebrnog nakita iz Čuruga (6.vek p.n.e), oružje Skordiska, keramika i oruđa od kamena, kosti i metala. Od kraja 9-og veka područje opštine je u sklopu Ugarske i naseljeno je Srbima. Prostor opštine je u vlasti Turaka od 1541. godine i pripada nahiji Titel, a žitelji su isključivo Srbi, naseljeni u desetak sela od kojih tri postoje i danas: Čurug, Žabalj i Gospođinci.

Od 1699. do 1918. godine područje je pod vlašću Habsburške monarhije. Za potrebe odbrane granice od Turaka 1763. godine formiran je Šajkaški graničarski bataljon, u čiji je sastav ulazi Žabalj, a od 1769. godine i Čurug i Gospođinci. Definitivno je kompletiran 1800. godine preseljenjem Srba iz Temerina na lokaciju današnjeg Đurđeva. Bataljon se istakao u ratovima protiv Turaka i u sukobu sa Mađarima 1848/49. godine. Aprila 1849. godine sela opštine su spaljena, a stanovništvo masovno stradalo tokom ratnih operacija. Nakon ukidanja Vojne granice 1873. godine, stanovništvo se raseljava i tako omogućava useljenje mase Nemaca, Mađara, Rusina i Jevreja pri čemu ovaj deo Šajkaške gubi Srpski etnički karakter.

Krajem 1918. godine mesta sreza Žabalj ulaze slobodno izraženom voljom svojih građana u sastav Kraljevine Srbije, odnosno Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Tokom 1941. godine teritorija žabaljskog sreza je pod okupacijom Mađara, u kojoj je samo početkom 1942. godine stradalo 2000 ljudi. Teritorija opštine je oslobođena u oktobru 1944. godine.